دکتر بختیار سجادی
دانشگاه کردستان خدمات شایانی به فرهنگ، هنر، ادبیات و زبان کردی کرده است. از جمله این اقدامات ارزشمند می‌توان به برگزاری مراسمات باشکوه و کنفرانس‌های بزرگ برای پاسداشت، خوانش و توسعه فرهنگ و زبان کردی اشاره نمود.
بزرگداشت‌ها، همایش‌ها، سمینارها و کارگاه‌های پژوهشکده کردستان‌شناسی و بخش کردی دانشکده زبان و ادبیات چنان نوآورانه و سطح بالا برگزار می‌شد که تحسین همگان را برمی‌انگیخت.
اما، آیین تجلیل از نام‌آوران زبان و ادبیات کردی در چهاردهم تیر ماه به شیوه‌ای کم‌رونق، معمولی و دور از شأن چنان عنوانی برگزار شد که انتقادات بسیار زیادی را به همراه داشت، تا جایی که نویسندگان و شعرا و پژوهشگران زیادی مانند حبیب الله بخشوده، کامبیز کریمی، اسماعیل اعظمی و دیگران نقدهای تندی علیه آن منتشر نمودند. همچنین، بیشتر دانشجویان و استادان حوزه‌های مربوط به موضوع مراسم در آن شرکت نکردند.
این مراسم، با کمال تأسف، از هیجانات و امید و شوق قشر قلم‌به‌دست در جامعه کردی در خصوص جایگاه زبان و ادبیات کردی و نقش دانشگاه کاست. حبیب‌الله بخشوده نوشته است، “بوی خامی مسئولان برگزارکننده از چند صد کیلومتری قابل استشمام است.” کامبیز کریمی نیز بیان داشته است که “جای عادی‌سازی و عادی‌انگاری نیست، حتی اگر آدم‌های عادی بر صمیم تصمیم آن نشسته باشند.” دیگران نیز انتقاداتی منتشر کرده‌اند.
واقعیت آن است که تقدیر از یکصد نفر از بزرگان هر حوزه‌ای به صورت یکجا و به قول یکی از نقدها به شیوه‌ی “گوتره‌ای”، از تکریم آنها فاصله می‌گیرد. لذا لازم است برگزارکنندگان مراسم به آسیب‌شناسی عملکرد خود در این خصوص بپردازند. بنده نیز در جهت اصلاح امور لازم می‌دانم برخی از انتقادات خود را به طور خلاصه عرض نمایم:
۱. زمانبندی نامناسب برای روز مراسم و نیز برای بخش پایانی مراسم که سه ساعت بدون وقفه اجرا شد و وسط عصر خاتمه یافت.
۲. عدم حضور بسیاری از برگزیدگان و شخصیت‌های حوزه‌های گوناگون زبان و ادبیات کردی
۳. قهرکردن و ترک کردن مراسم از سوی بیشتر مهمان‌های حاضر در مراسم، به طوری که قبل از ظهر در مراسم حاضر بودند، اما بعد از ظهر به سالن نیامدند و بدون خداحافظی از دانشگاه رفتند.
۴. عدم حضور اعضای هئیت علمی دانشگاه کردستان، به نوعی که حتی آن دسته از اساتید دانشگاه کردستان که به عنوان “برگزیده” معرفی شدند از حضور در مراسم امتناع ورزیدند و بیشتر آنها در هنگام اعطای جایزه در سالن حضور نداشتند.
۵. خالی بودن بیشتر صندلی‌های تالار مولوی به ویژه در بخش بعدازظهر، به گونه‌ای که بیشتر به یک جلسه معمولی یا شب شعر شبیه بود.
۶. پذیرایی نامناسب در مراسم به نحوی که دریغ از یک استکان چای و یک بطری کوچک آب معدنی برای مهمان‌ها و حضار در بخش بعدازظهر مراسم
۷. عدم استقبال شایسته از مهمانان شهرهای دیگر در لحظه ورود به دانشگاه و به سالن
۸. عدم اختصاص هتل و اقامتگاه مناسب و درخور شأن برای مهمانان و عملکرد بد تیم تدارکات
۹. رعایت ننمودن جدول برنامه‌ها به طوری که برخی از آیتم‌های بعدازظهر، قبل از ظهر اجرا شدند و چندین سخنرانی ارائه شد که در جدول برنامه‌ها ذکر نشده بودند.
۱۰. بی‌نظمی در اهدای لوح تقدیر، به نوعی که در چند مورد لوح شخص برگزیده‌ای به شخص دیگری اهدا شد.
۱۱. درهم‌آمیختگی در متن تقدیرنامه، طوری که در چند مورد نام برگزیده دیگری و یک مصرع شعر نامرتبط بلافاصله بعد از نام برگزیده مدنظر قید شده است.
۱۲. دعوت از برخی از مهمان‌ها برای اهدای جایزه و لوح تقدیر و عدم التزام به آن (مانند عزیزی که از کرمانشاه آمد و دست خالی برگشت.)
۱۳. برخی از برگزیدگان دارای یک سطر به زبان کردی نیستند، در حالی که بزرگان دیگری در فهرست برگزیدگان نبودند.
۱۴. شوخی‌های ابتدایی و تکراری مجری همراه با مضامین “ناوچه‌گەری” که به شدت از جدیت، شکوه و پرستیژ مراسم می‌کاست.
۱۵. عدم دعوت و نام بردن از بیشتر نویسندگان و شعرا و ادبای کرمانجی و کلهری و فیلی
۱۶. در سراسر مراسم هیچ گونه اشاره‌ای به دیگر اقدامات و تلاش‌ها در خصوص ایجاد فرهنگستان زبان کردی در سالیان گذشته نشد.
۱۷. دعوت از مهمانان به گونه‌ای خارج از عرف و در چند مورد به صورت پیامکی، و ارسال دیرهنگام دعوتنامه
۱۸. اجرای موسیقی از سوی گروهی آماتور و تازه‌کار، که سطح مراسم را به یک گردهمایی معمولی دانشجویی تقلیل داد.
۱۹. ناهماهنگی در انجام کارها، به طوری که به دلیل عدم کارایی یکی از میکروفون‌ها، حضار بیش از پانزده دیگه منتظر شروع موسیقی ماندند.
۲۰. عدم اطلاع رسانی دقیق و به موقع برای برگزاری مراسم و عدم اطلاع‌رسانی در اعلام نتایج بعد از اتمام مراسم در کانال‌های رسمی شبکه‌های مجازی
۲۱. عدم اجرای بخش‌هایی از محتوای مراسم آنطور که مدیر پژوهشکده در سخنرانی آغازین خود به آنها اشاره نمود.
