فصل انتخابات شد و بازار وعده ها داغ. همچون چندین دوره گذشته دوقطبی دکتر و حاجی شکل گرفته است.
هرچند به عملکرد هر دو نقدهایی وارد است اما در مقام مقایسه، کدام یک در بهارستان توانستند نام بوکان و محرومیت های آن را فریاد بزنند؟
یکی عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی و عضو متخصص کمیسیون برنامه و بودجه و اولین عضو سنی هیئت رئیسه مجلس، دیگری لیسانس بازرگانی و عضو غیرتخصصی کمیسیون اقتصاد.
یکی با شعار همه برای بوکان، بوکان برای همه به بهارستان رسید اما هرگز بوکان برای همه نبود و از بدو اغاز حاشیه های فراوان مدیریتی شهری شروع شد از دخالت در کوچکترین انتصابات تا اخرین حاشیه استیضاح شهردار.
حاجی وعده حمایت از زبان مادریمان داد اما دریغ از یک نطق در اشاره به زبان مادری. دکتر ما در اخرین کلیپ تبلیغاتی خود در روز جهانی زبان مادری شعر حماسی خود را در مجلس بازنشر داد.
یکیشان همیشه در نطق های آتشین خود و زیر ذره بین تمامی رسانه های رسمی و غیر رسمی یکیشان خواننده از رو متن های از پیش نوشته. یکی دانشگاه سراسری را دستاورد برای خود محسوب کرد یکی آسفالت.
یکی تیم لیگ دویی برایمان آورد و با چنگ و دندان حفظ کرد یکی در بدو وارد تیشه به ریشه اش زد.یکی به بومی‌گزینی اعتقاد داشت و تمام مدیران رده بالا شهرستان فرزندان این شهر‌بودند یکی شیخ الرئیس شهرمان را در بدو آغاز فعالیت به یک سکاندار غیربوکانی سپرد.
یکی با افراد خوش فکر و مدیر اجرائی همکاری کرد یکی با نیروهای ستادی خود بوکان بوک‌موکریان را مدیریت کرد.
تا فردا می توان سخن گفت اما قضاوت را به مردم که خود آگاه ترین و بهترین قاضی هستنند واگذار می‌کنم و امیدوارم هر یک از عزیزان برای این دیار و اعتلا و آبادانیش مفیدتر و کارامدتر هستنند به صندلی بهارستان برسند. به امید بوکانی بهتر.
میلاد قادری
