ساخت بزرگراه بوکان _ میاندوآب چشم انتظار همت مسئولان

رضا سلیمانی

محور بوکان – میاندوآب در مسیر کریدور غرب کشور قرار گرفته است؛ کریدوری که از بازرگان شروع شده و به بندر امام خمینی (ره) در جنوب ختم می شود.
عملیات اجرایی تبدیل این محور به یک بزرگراه که بخشی از پروژه ملی بزرگراه میاندوآب – کرمانشاه است در سال ۸۶ آغاز شد. تا سال ۹۲ شهرستان میاندوآب ۲۰ کیلومتر حوزه استحفاظی خود را به یک بزرگراه چهار بانده تبدیل کرد و ۳۷ کیلومتر دیگر این محور که در حوزه استحفاظی بوکان قرار داشت به محاق فراموشی سپرده شد و همان جاده قدیمی دست نخورده باقی ماند تا قتلگاه مردم مظلوم باشد.
هرگاه از نامطلوب بودن و وضعیت نامناسب جاده ها و راههای ارتباطی سخن به میان می آید، محور بوکان – میاندوآب مصداقی عینی ست از جاده ای خطرناک که پیچ های غیر استاندارد و جاده باریک اش برای مردم مظلوم این منطقه محروم در کشور عزیزمان ایران بوی مرگ و یاد داغ های بر دل نشسته فراوانی را زنده می کند.
مردادماه امسال یک سمند از جاده منحرف می شود و متاسفانه ۴ نفر از اعضای یک خانواده در دم فوت می کنند و راننده سمند نیز به شدت مصدوم شد.
وعده ساخت بزرگراه بوکان – میاندوآب مانند تعدادی از پروژه های دیگر استان در این سالها بارها توسط مسئولین مختلف داده شده است ولی همچنان در بر همان پاشنه می چرخد و سالانه از این محور شاهد شنیده شدن خبر تصادفات وحشتناک و کشته شدن چندین نفر از همشهریان عزیزمان در این جاده هستیم. این بی توجهی ها باعث نگرانی و ایجاد جو روانی نامناسبی در بین مردم شهرستان بوکان شده است. و بسیاری از مردم از تردد در این مسیر که نامش را “قتلگاه” گذاشته اند ترس و واهمه دارند.
تعریض محور بوکان – میاندوآب که حالا به قتلگاه معروف شده و همیشه شاهد شنیده شدن اخبار دردناکی از تلفات جانی و مالی زیادی هستیم به یک مطالبه مهم برای مردم بوکان تبدیل شده است. رفع خطر و تعریض پیچ و خم های این محور خون ریز در پیچ و خم کاغذ بازی و بروکراسی اداری گم شده است و مردم ناامیدانه چشم انتظارند.
قریب به چندین سال است که مردم بوکان به انتظار تکمیل این بزرگراه چشمشان به همت والای مسئولان دوخته شده است. جاده ای کم عرض و پُر پیچ و خم که بارها رخت عزا بر تن و داغی جانکاه بر دل نشانده است.
سانحه دلخراش اخیر با ۴ نفر کشته نه اولین حادثه این محور بوده و نه آخرین آن ! اما هر حادثه زنگ هشداری است بر لبریز شدن کاسه صبر مردم صبور بوکان و انتقاد شدید نماینده مردم این شهرستان حاج انور حبیب زاده گواهی بر این موضوع است.
سوال اینجاست آیا سیزده سال زمان کمی برای ساخت یک بزرگراه به طول ۳۷ کیلومتر است؟ آن هم مسیری که سالانه ده ها و صدها خانواده را داغدار می کند.
وزیر راه و شهرسازی در مردادماه امسال با حضور در شهرستان بوکان به همراه دیگر مسئولان استانی از بخش کریدور غرب کشور در بوکان و کنارگذر این شهرستان بازدید و وعده ساخت بزرگراه بوکان – میاندوآب را داد. ولی همچنان این قول با قول های دیگر مسئولان که آمدند و دیدند و رفتند کاری از پیش نبرده است.
شاید یکی از مشکلات ما مسئولینی است که خودشان غیر بومی و مهمان یکی دو روز شهر و دیار ما هستند و شاید فقط اخبار تصادفات و حوادث فاجعه بار پیچ ملالر در محور بوکان – میاندوآب را شنیده باشند و بین دیدن و شنیدن تفاوت بسیار است! ولی مسئولان محترم آیا چیزی مهم تر از جان شهروندانی که ولی نعمتان شما هستند و این مناصب را به واسطه آنان گرفته اید وجود دارد؟ به راستی به چه می اندیشید؟
شاید بیشتر روی سخنم با شما باشد جناب وزیر راه و شهرسازی ما که دستمان به جایی بند نیست و انگار هر چه می گویم و می نویسیم یا مسئولان نمی بینند و یا نمی شنوند.
یک سوال ساده آیا جان هموطنانتان مظلوم و محروم بوکانی برایتان ارزشمند نیست ؟! و می ترسم این آمدن و قول هایتان فقط برای تبلیغات سال ۱۴۰۰ باشد.
در پایان این عریضه ، یادآوری این کلام نورانی پیر فرزانه جماران امام خمینی(ره) برای ما و مسئولین خالی از لطف نیست: “بترسید‌‎ ‏از آن روزی که مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست، و یک انفجار حاصل بشود”