لیلا احمدی اقدم
فعال مدنی و فرهنگی ادبی شهرستان بوکان
دانی چرا در سیر خود بر خویشتن لرزد قلم
ترسد که ظلمی را کند در حق مظلومی رقم
مطبوعات و آزادی قلم و اندیشه ، محبوبترین و مردمی‌ترین رکن دموکراسی به عنوان یکی از فاکتورهای جامعهی رشد یافته و مدرن است و این رکن مطلوب اجتماع است. چرا که مطبوعات و رسانه‌ها باهدف برقراری ارتباط تنگاتنگ بین مردم و دولت حاکم پای کار آمده و حلقه‌ی اتصال مردم و مسئولین هستند و چون رسانه‌ها و مطبوعات اصلی‌ترین ابزار برای انعکاس مطالبات در دست جامعه بوده و می‌باشد در نتیجه عبارت (( افکار عموم)) در بطن رسانه‌ها و مطالبات متولد شده و فعالان مدنی و صاحبان قلم به عنوان والدین افکار عموم کلیدی ترین نقش را در رشد مثبت یا منفی این افکار دارند.
هدایت و توجیه افکار عمومی در جامعهی کنونی می‌تواند یکی از فاکتورهای بلوغ فکری و ظرف قابل اطمینانی از میزان توسعه و رشد اجتماعی باشد و رهبری و هدایت این افکار که انعکاس آنرا در نوشته‌ها می‌توان مشاهده کرد بر عهده‌ی این فعالان مدنی و صاحبان قلم می‌باشد .
باید به هوش باشیم قلمی که در خدمت سازندگی و توسعه‌ی جامعه اعم از وسعت فکری، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی نباشد هزاران برابر برنده‌تر و خطرناک‌تر از چاقو می‌باشد. تیغ چاقو تنها جان یک نفر را تهدید می‌کند اما تیغ قلم و افکار منفی کالبد و جسم جامعه را مثله می‌کند و نوشتن هر مطلبی و انتشار آن ، زمینه را برای قضاوت همگان برای نقد فرهنگ آن جامعه فراهم می‌آورد که متاسفانه امروزه ما به عنوان قلم فرسایان شهر بوکان، رسالت خود را فراموش کرده‌ایم و قلم را به اسارت تسویه حساب شخصی درآورده و ترور شخصیت را جایگزین نقدهای سازنده که مهمترین رسالت ماست انجام داده‌ایم و نوشته‌های ما در فلان سایت و کانال محلی!
به جای همفکری و تلاش برای توسعه، به بیراهه‌ای تغییر جهت داده که هر فردی این نوشته‌ها را بخواند به خیانت ما به افکار عموم پی می‌برد و شهر مارا که در ورودیهایش باافتخار مهد ادب و هنر معرفیش کرده‌ایم جامعه‌ای بر عکس این دو واژه‌ی افتخار آمیز می‌بیند.
مگر جز این‌است که تمام شخصیتهایی که سعی در ترور و تخریبشان داریم فرزند این مرز و بوم هستند؟! تخریب هر کدام از فرزندان دلسوز این شهر و دیار به نوعی تخریب فرهنگ اجتماعی خودمان به حساب می‌آید.
بوکان به آشتی و تلاش برای آبادانی نیاز دارد نه به تخریب و ترور.
و ما به افکار عموم که زاده‌ی تلاشمان است به اشتباه به جای مطالبه‌گری ، پرخاشگری را آموزش می‌دهیم.و متاسفانه این نوع از آموزش خط فکری جامعه را به نابودی و انحطاط می‌کشاند.
بیاید برای یک بار هم که شده به ناخوداگاه خود رجوع کنیم و از خود بپرسیم که آیا واقعا با این ترورها و تخریبهای شخصیتی توانسته‌ایم برای پیشرفت بوکان کار مفیدی انجام داده باشیم ؟ هرگز!!
ما هدف اصلی خود را فراموش کرده و در مسیر فرع و بیراهه بشدت در حال دویدن هستیم.
امیدوارم از این به بعد چاشنی اندیشه را به پخت قلمهایمان بیفزاییم تا تغذیه‌ای سالم به خورد قضاوت جامعه بدهیم رشد فکری جامعه نیاز به تغذیه‌ای سالم وپخته دارد نه تغذیه‌ای خام و مسموم!
بیاید به شیوه‌ای متفاوت‌تر قدم برداریم و نوشته‌ها و افکاری بیافرینیم که در خور فرهنگ ماست.
دو دستگی و چند دستگی را فراموش کرده و برای توسعه‌ی بوکانی متحد در تلاش باشیم و درود بفرستیم بر هر دلسوزی فارغ از جنسیت که در مسیر عمران و توسعه گام می‌نهد.
از دادستان جدیدالورود ضمن عرض خیر مقدم استدعا دارم که بسی بهتر از گذشته قلمهای فعال در جامعه را رصد کند و قاطعانه تغییر جهت بدهد قلمی را که به جای مطالبه، مناقشه و مشاجره را ترویج می‌هد.و مقدس بداند قلمهایی که در راستای رسالت خود به چرخش در می‌آیند.
درود بر خالقان آشتی و اتحاد
